Om kjøkkentjenester og det dei kan føre med seg

Då eg fortalte om listeboka eg fekk av Heidi tidlegare i år, nevnte eg at eg hadde skrive kun ein ting i den, og det var om mi første alkoholoppleving. Tenkte eg skulle utdjupe den litt for dykk her. Heldigvis la eg korta på bordet og fortalte dette til mamma for litt sidan. Ho tok det etter forholda greit, men har definitivt vore stoltare av meg ved andre høve både før og etter. Om dette pirker litt i såret, mamma, håper eg du kan tilgje meg. Igjen.

Min medsamansvorne i denne historia har ikkje samtykka til at eg skal publisere den, og eg trur heller ikkje ho har fortalt det til si mor. Godt mulig det aldri kjem til å skje heller, så eg velger å anonymisere henne av omsyn til hennar gode navn og rykte(?). Eg kaller henne Vigdis.

Det var det året vi skulle konfirmerast, og vi var tensingjenter. I denne samanhengen var vi ganske ofte på konfirmasjonsleirar der vi dreiv med konfirmasjons- og tensinggreier, sang og hadde andakt og sånt. Tida imellom var i hovudsak fylt med flørting og det gjekk mykje tid og energi på å finne ulike måtar å få seg frå jentefløyen til guttefløyen utan at "dei vaksne" fekk det med seg.

På ein av desse leirane hadde Vigdis og eg kjøkkenteneste, noko som innebar at vi hadde ansvar for å rydde av bordet etter at vi hadde spist. Etter kveldsmaten fredag kveld, då vi sette maten i matboden gjorde underteikna ein interessant observasjon på øverste hylle. Det var ei trepakning med vin i små flasker. Eg har aldri sett denne typen trepakning verken før eller seinare. Flaskene var samansett av papp i toppen, som halvparten av ein sekspakning med øl, og vart sjølvsagt granska nøye. Vi vurderte lenge for og imot, men bestemte oss til slutt for å ta ei av flaskene. Det skal nevnast at vinen inneholdt mindre alkohol enn vanlig vin, type 4,5%. Vi konkluderte med at det sikkert var altervin, og da var det jo nesten greitt.

Vi rydda oss ferdige, pliktoppfyllande som vi var, og sprang fnisande og lett skjelvande på do. Flaska vart søsterlig delt, vi venta og såg på kvarandre. - Kjenner du nåke? Er vi fulle? Nei. Egentlig ikkje. Vi lot det gå, gøymde flaska under senga og gjekk til andakt.

Dagen etterpå leid vi av dårlig samvit og angst for å bli oppdaga. Sjansen for at nokon skulle merke at ei flaske i ein trepakning mangla var vel strengt tatt høgare enn om alle mangla? Jo. Vi var enige om dèt. Så vi tok dei to siste også. Og her begynner det å bli litt spesielt. Ettersom vi ikkje hadde fått særlig effekt av vinen dagen før, måtte vi finne ein måte å forsterke det på. Vi ville jo gjere det ordentlig, må vite. Og vi hadde hørt at det ikkje var så lurt å blande piller og alkohol. Derfor bestemte vi oss for å gjere nettopp dèt. Så vi laug på oss menssmerter og gjekk frå dør til dør i jentefløyen og spurte etter Paracet. Fangsten var heller dårlig. Ein tablett og ein brusetablett. Vi blanda brusetabletten i vatn, delte den andre i to, helte i oss brusemiksen i ein lang sup kvar, etterfulgt av å hive i oss kvar sin halve tablett og skylle den ned med kvar si flaske vin (miniflaske, altså, mamma!). Så stod vi på hovudet. Her-lig-het.

Det funka ganske umiddelbart idèt vi bevega oss mot hovudhuset der det var kveldsstund med stille sang og stearinlys. Vi lista oss inn. Dei andre var samla i ein sirkel, liggande på golvet. Eg gjekk bort til pianoet og sette meg på tangentane. Geir, som alle var forelska i (eg gidd ikkje å anonymisere han), var to år eldre og kunne lukte fulle smårips på mils avstand. Han hoppa ut av sirkelen, gjekk veldig fort mot meg, hekta meg i eine armen, Vigdis i den andre (vi holdt på å dåååne) og leidde oss ut. Han lurte på kva i helvete vi holdt på med. Vi holdt på å le oss i hel. - Herregud, vi må få dåke vekk herfrå, sa Geir og tok oss med for å gøyme oss i eit lite bønehus eit stykke borte i skogen ved eit lite vatn. - Ja! Vi badar! hylte eg. Det var midt på vinteren og eit tynt lag is på vatnet. Geir formante at vi på ingen måte skulle bade. Neivel.

Bønehuset hadde ingen møblar, berre eit lite alter med ein oppslått bibel. Oppslått på Høgsongen. Vi heldt oss i bønerommet til rusen gjekk over, medan vi las høgt frå Høgsongen og fryda oss over alle dei seksuelle referansane den har - og det er mange når ein legg godviljen til.

Etterpå var vi skamfulle og nervøse. No hadde vi tre flasker under senga. Vi venta til alle hadde lagt seg før vi gjekk ut. Geir var med, såklart. Ei og ei kasta vi flaskene så langt vi klarte ut i vatnet. Plaska kjendes utstyrteleg høge og vi skvatt kvar gong ei flaske traff vannflata, som om det skulle vekke dei vaksne tjue meter unna. Men alle sov og alt gjekk bra.

Vi hadde ikkje hovudpine dagen etter, for vi var nok ikkje så fulle, egentlig.


takk for lånet wehaeartit.com!