http://youtube.com/watch?v=p9BoxrnoU78 Alicia Keys, gå heim med deg. Rar var du på håret også. Venleg helsing stolt storesyster.

VI LIKAR IKKJE, SOM I OVERHOOOODET IKKJE! ELLER; NOT IN HELL OM VI LIKAR: Klovnar. Det får oss til å grine av skrekk og blø ut ørene. Det er sant. Å gå over overgangsfeltet der med lysverket. Det utgår. Vi kan komme på opptil fleire folk vi ikkje likar. Men herlighet, da. Vi kan ikkje publisere det. Eller, vi likar ikkje Pia Haraldsen. Og sånne. Folk. Folk som tar oss i fjeset. Det er relativt ubehagelig. For å ikkje overdrive i det heile tatt. Rød likar ikkje folk som jukkar ho oppetter låret. Brun opplever ikkje det så ofte, men kan tenke seg at ho heller ikkje har det på topp-3. Brun har såvisst også dette problemet, men har visst fortrengt det. Vi likar visst ikkje å jobbe i butikk. Ups, uflaks. Jenter og guttar med kvite bukser. Eller med høgt liv. Eller for lavt. Altså som at livet er på knea. Cameltoe bør unngåast, på det sterkaste. Snakepants. Nytt ord, tolk det som du vil, vi likar det illefall ikkje. Jenter som snakkar høgt, og guttar som mumlar. Violet Bingo. Vi veit ikkje kva det er, men kan lett merke at det utgååår! Brun likar ikkje støv. Og rød likar ikkje støv utanpå hodet. Dei er enige om begge delar. Den klovnen altså, vi likar den så veldig ikkje. Skumle klovnen!! Folk som syng på seg sjøl. Jenter i truse med tutrompe som absolutt på toske seg. Dette får holde, vi har jo ei generell positiv innstilling til livet sånt generelt. Bare tvil, men det er sant, det også. Rød likar forresten baderingar bare sånn av og til.

RØD OG BRUN, VI LIKAR DETTE, KOLON Nyvaska sengetøy Vin Kvarandre. Men vi er altså ikkje kjærestar, som nokon under tre år vil påstå. Arcade fire. Veldig godt. Å grine. Meir enn middels. Tjukkesokkar. Morrissey. Maten på sintekjellaren. Men vi likar ikkje sintekjellaren. Dette kan fort bli eit problem. Og dilemma, ikkje minst. Vi likar tynne og skranglete gutar, men det seier vi ikkje høgt. Alt mulig, herlighet. Dansk. Det likar vi skikkelig masse. Starinlys. Puter og pledd, og det skammar vi oss ikkje over å sei. Gaveinnpakning. Det er kun ein av oss som likar det. Den andre likar det ikkje i det heile tatt, og lagar berre trøbbel når den andre legg sjela si i å få det fint. Helvete, altså. Vi likar ikkje helvelte, det hørte til det ovanfor. Lys og lyd og karaoke. Minus karaoke. Nokon av oss likar karaoke også, forresten. Folk med skjegg! Helst menn. Lasagne! Åh! Avokadosalat. Med mest avokado, og om det ABSOLUTT må vere meir i den, så okeida. Det er ikkje lov å sei det heller, men brun likar Britney. Også øl. Og melk. French fries. Mandelstang. Monolit. Gamlissnop generelt. For rødtopp likar til og med mokkabønner. Brun likar å klippe håret til rød. No kom vi på at det er ein del vi ikkje likar, så vi må lage liste over det også. Snakas!

HERREMINHATT OG DRA TIL SJØSS Vi hadde vel alle våre meir eller mindre vellukka batikk-eksperiment på ungdomsskulen. Hedda, for eksempel, hadde sikkert ein heil garderobe full av heimebatikkerte klede. Eg heiv meg også på karusellen og mekka ei lilla t-skjorte frå UNO med fiffig kvitt splætt-mønster. Batikken var overalt der ei stund, til og med mongo-Willy fekk med seg trenden og investerte i ein batikk-sarong i gåve til meg då han var på sydenferie. Denne spikra eg med stor iver opp i taket i mitt akk så alternative pikerom den gongen. Om ikkje dèt var nok, var mitt aller største ønske til femtenårsdagen ein brun sarong frå Fellini (den mest innovative klesbutikken i Førde på den tida, no ein "redd-meg-eg-er-tjukk"-butikk) med batikkflekkar i dei mest diffuse fargar. Til mi store entusiasme fekk eg den, tidleg ein iskald november, og valsa stolt rundt i den, herleg frekt matcha med pologenser og støvlettar med altfor kraftig såle. No observerer eg til mi store skrekk at batikk er i vinden igjen. Kva skjer med jorda!? Om ikkje den globale oppvarminga var skummel nok! Fanden heller.