Kalde fakta: - Eg er for dårlig til å sei ifrå. (Ikkje på den "Sei-i-frå-kampanje-måten", men den andre) - Eg er for dårlig til å snakke om ting som ein bør snakke om. - Eg er for dårlig til å halde kontakten med folk som er viktige for meg, og ergo difor også for dårlig til å vise dei som er viktige for meg at dei er nettopp dèt. - Eg er for dårlig til å takle kritikk og få kjeft. - Eg er skikkelig, skikkelig dårlig til å vere tålmodig og grei når det er lenge sidan eg har spist. - Men eg er dritflink til å lage pizzadeig.

No greier eg visst ikkje å slutte Er det berre meg, eller er dette bildet til å få magesår av? Ikkje for å vere frekk, altså. Men det er jo ikkje nødvendig å sjå ut som en frosk kryssa med whats-his-name-Iglesias, eller han som er gift med J-LO. Og eg syns ikkje den songen er spesielt forferdelig, det kan godt hende den vinn heile sulamitten - og eg kjem til å heie med heile min kropp og mitt hjarte. Det er verkeleg berre ein song som ikkje gjer seg særlig bra i lengden, type a-listing på alle kanalar. Og det fjeset hans ER berre litt irriterande. Men no skal eg altså ete noko, eg er jo totalt uspiselig sjølv. Flaks eg er aleine. Ingen hadde holdt ut i mitt selskap - ikkje eingong Englefjes-Rybak. (Også "Rybak", då. Flott navn, heldig med den")

Helsiken, den tjeneren tok sannelig plass. Sprengte heile bloggen, gitt. Jaja, då håpar eg ho gjer meir nytte for seg framover. Forresten, er det egentlig nødvendig at han der fele-grand-prix-mannen ligger på spelelista til P3? Eg merker eg blir ein smule irritert, han er jo på alle kanalar konstant. Det er kanskje unødvendig å nevne at det strengt tatt ikkje skal så mykje til å irritere meg no - i og med at eg ikkje har spist middag. Sultne-Trine er som kjent sur som eddik. Men det er ikkje min feil, eg er faktisk arveleg belasta og kan ingenting for det. På att med jakka, middag aleine.

Kvar er tjeneren min? Altså, no når eg først er i gang. Nettopp, når eg skulle inn igjen på bloggen min, fekk eg beskjed om at sida ikkje kunne visast fordi sida sin tjener var opptatt. - Har eg min eigen tjenar? Kvifor har ingen fortalt med dèt? Og kva i helvete dreiv ho med i stad, når eg trengte henne som mest? Når eg får kloa i tjeneren min, skal ho få passet påskrive.

Middag I dag skulle eg vere flink make og lage middag til min kjære. Han dro på jobb før åtte i dag morges og har hatt lang dag. Konklusjon; Synd i mann = Mann få middag. Etter ein halvtimes research i diverse kokebøker, var planen klar. Magen også, forsåvidt. Så eg tok på meg jakka og skulle gå for å handle. På veg ut fekk eg sms fra Bent. Dei hadde framleis ikkje begynt på det siste bildet, og han var to timar unna. Ergo, ville han ikkje vere heime før ti i kveld. Konklusjon; Middag = Marsipanbrød.

Å, herlighet - Vi var så aldeles heldige å få billettar til Anthony & the Johnsons sist søndag. Det var mirakuløst. For ein fantastisk, rar og vidundelig mann. Eg har framleis gåsehud i håret og langt inni sjela.

No skal vi sjå. Om eg framleis greier blogge Etter over eitt år. Har eg framleis eit såpass interessant liv at det kan skrivast om det? Ved nærare ettertanke har eg vel som oftast skrive om det, uansett kor uinteressant kvardag eg har. På over eitt år - har eg lært noko nytt? Har det skjedd noko? Lat meg lage ei liste. Dette har skjedd: - Eg har fått ny nevø, som no er over eitt år og kan sei Hei i ein dørstoppar, når han lét som den er ein mobiltelefon. - Eg har blitt sambuar. Dette var stort, etterlengta og veldig gøy. - Eg har blitt sjef - plutselig, intenst og hektisk. - Eg har fått langt hår, klippa lugg, angra, spart den ut igjen, klippa lugg, angra igjen. No får eg den snart i hestehalen, så alt er klart for ein sommar utan svett panne. - Eg har gifte bort Anne Mari, vore i Göteborg, Helsingborg, København, Valdres og Praha. - Til sommaren skal eg til New York - eit resultat av ein overveldande premie eg vart tildelt under forrige jobbsamling. Dette var berre eit assortert utdrag. Det har strengt tatt skjedd ein heil del meir. Dette har eg lært: - At kvardagar er deilige, sjølv om dei kan sjå kjedelige ut, både nært og på avstand. - Nokre jenter kjem aldri til å innsjå at dei ikkje skal bruke hudfarga strømpebukse. Det må eg berre lære meg å leve med. - Eg kan være både streng og sint, utan at verda går under og folk vender ryggen til meg. Dei vert berre lettare sjokkert til å begynne med. - Det er visst på tide å kjøpe steinvaska jeans igjen. Eg kjem til å nekte ei god stund til. Når eg til slutt ikkje greier la vere lenger, kjem ei viss storesyster til å le så ho tisser på seg om ho nokongong oppdager dette. Ein mjuk start. Eg skal begynne å blogge igjen. Eg gler meg allereie.