Eg vakna. Med internettdekning! Det var haust. Gjekk tidlig fra jobb. Forvirra - kva gjer folk midt på ettermiddagen når dei ikkje jobber? Må dermed blogge att. Er nødt. Men kjenner fingrane ikkje heilt veit korleis dei gjer det meir. Var det slik det var, altså. Å skrive på data. Notatbøkene mine er jo endelause og fulle av merkelege snuttar skrive i raudvinsbris, dei blir ikkje publiserte med det første. Ikkje her iallefall. Dei skal den andre bloggen få. Dykk spesielt utvalde kjenner jo adressa. Den har stått stille i det siste den også, stakkar. Kva hender i livet mitt, egentlig? Eg husker ikkje korleis eg fekk så mykje utav så lite, egentlig. Ikkje at livet og kvardagane mine er "lite", altså. Men det er ikkje spesielt spanande. Sist gong eg møtte Knut frå vidaregåande sa han at han brukte stikke innom bloggen min (korleis visste han om den?) og han betegna den som "trivelig" eller noko i den duren. Eg føler faktisk livet mitt er noko anna enn "trivelig", men eg veit ikkje kva eg skal kalle det. Søstrene og eg var i Oslo på Tori Amos-konsert. Det vil eg ikkje karakterisere som "trivelig" heller. Det var faktisk spektakulært og fantastisk. Ho er seg sjølv framleis, like koko-gal-fabelaktig der ho satt i knallgul lizardkjole i verdas fjongaste skyhøge stilettar og spelte tre tangentinstrument samtidig. Det slo lufta utav meg. Vi har hatt mange stunder saman, Tori og eg. Svært på kan kallast trivelige, men bortsett frå dèt, har vi vel vore innom heile spekteret. Det kan forresten hende han kalla bloggen min småsøt også. Er den det? Småsøt?