Akkurat no er det eitt år sidan eg laga denne bloggen. Eg låg på golvet i leiligheten på Sandviken brygge, med klede, julegåver, sko og dill overalt. Fredrik hadde dratt til Haugesund, og eg burde ha lagt meg for lengst, sidan eg skulle på jobb tidleg dagen etter. Så laga eg skattekiste istadenfor. Sprøtt kor mange ting som har skjedd på berre eit år. Eg har budd tre forskjellige stader, i tre ulike roller - først var eg kjæreste, så vart eg plutseleg "minstejenta" i huset, før eg til slutt endte opp med å vere berre Trine. Eg har mista ein kjæreste, men heldigvis beholdt ein venn. Forlatt ein jobb, for ein ny som likevel var velkjend og "gammal". Fått ny skule, med nye menneske - nokre har blitt favorittar, og andre til stor frustrasjon. Eg har blitt betre kjend med mitt aller yngste favorittmenneske, som no for alltid vil kjenne ansiktet mitt og kunne navnet mitt. Eg har vore i andre land, smakt ny mat, lukta nye lukter. Eg har hørt ny musikk og fått nye aha-opplevingar; nesten på linje med Tori (sjølv om ingenting likevel kan måle seg med akkurat ho). Eg har knytta meg til folk eg ikkje burde knytte meg til, blitt kalla alt frå rotte til prinsesse. Tatt avgjerder eg der og då syns var geniale, som seinare viste seg å vere over middels store feilsprang. Bestemt meg for noko, og rett etterpå gjort det heilt motsette. Eg har hosta til eg brista eit ribbein, ledd så eg trudde eg skulle krepere, grått så mykje at ein heil skuleklasse kunne hatt svømmetime i saltvatn. Eg har kjent ei maktesløyse som eg aldri før har kjend, eg har forbanna alle overmakter, samtidig som eg har håpa, hylt og bønnfalt - til ingen nytte. Kjent ei sorg så tung at eg - grinetrine, som gret lett som ingenting - berre ikkje greide å grine. På lenge. Eg har kanskje spist søtti kilo sjokolade, drukke nitti liter øl. Eg har vore full som eit charterfly (sorry mamma), sint som eit troll, sliten som ein trehundreåring, forferdeleg trøtt, uten å klare å sove, trist - så uendeleg trist, men heldigvis også så glad at eg ikkje trudde det var mogeleg. Eg ville ikkje vore det foruten. Som dei fleste andre år. How did it go so fast you'll say as we are looking back and then we'll understand we held gold dust in our hands Sights and Sounds pull me back down another year I WAS HERE