Øverst: Lene og meg med terapismil. Lene med restaurantsjefen som fall pladask for henne, og eg med eklemannen som helst såg at Christine tok med seg nokre litt meir lausslupne venninner neste år. Vi var jo så gørre som ikkje ville gå til sengs med han. Så er det dansemusa vår og meg på scooter. Eg kan love alle at ingen alkohol var inne i bildet, eg hadde på meg hjelm, men det var etter bildet vart teke. Kors på halsen, altså. Cecil og meg med den nydelege svensk-tyrkiske mannen som vi bestemte at Mona skulle gifte seg med:) Christine og "mannen i hennar liv" - Mehmet. Det vil sei, "snille-Mehmet". Mehmet fans nemlig i fleire utgåver, også ein "duste-mehmet". Det kjem vel ikkje som ei overrasking på nokon at han likte meg litt i overkant godt. Han presterte å låne ei barnevogn - med barn i - og proklamerte for heile restauranten: This is us, one year later. *åshutup!!!*