Jepp, vi tok utfordringa frå Monica på strak arm, så her sit vi begge to lettare henslengt på sjølvaste Bolstadsofaen. Kva seier dykk til det, skattekistefolk? Den var ikkje mjuk, ikkje godt plassert i fancy omgjevnadar og ikkje ein smule fin. Mildt sagt ei bortkasta investering. Men det visste vi kanskje frå før. Ellers har vi frekventert Førdes utestadar hyppig og valdsamt, vi har tømt kraner både på Pikant og Treskeværket. Gamle, gode Tresken, der eg har tråkka mine barnealkissko! Alt var som før, både menneska, inventaret og musikken. Folk knuffa framleis både i køen og på dansegolvet. Røykmaskina på diskoteket fungerte akkurat like godt som før, den spruta røyk i vilden sky til Cecilie si store undring. - Ka e greio me da dar egentli? Nei, Cecilie, det er ikkje godt å sei. Vi fekk sjekka ut alle kjøpesentera, kjøpte skjørt og "onnesjorta" som mamma kalte min nye singlet. Eg fekk klippa både augebryn og Cecilie sitt hår. Vi har spist masse god mat, snakka masse skit og litt djupt. Vi har fått bekrefta det gamle og velbrukte ordtaket om å snakke om sola. Vi har kjørt pirattaxi med naboguten og følt oss som russejenter med vind i håret, stjerner på himmelen og sommarfuglar i magen. Helga har vore FABOLOUS. Og det er det beste eg veit når ting er fabelaktige.