Papir Eg blir litt bekymra for meg sjølv når eg begynner å tenke at eg kanskje liker arkivet litt allikevel. Sist eg jobba på sjukehuset var eg så frustrert over denne papir- og støvfylde staden at eg oppretta ein eigen organisasjon; "Kvinner mot arkivet". Dei aller fleste som har med arkivet å gjere, er svorne tilhengarar. Eg hadde store planer om å gi ut månadlege nyhendebrev - det vart med tanken. Ei velkomstavis klarte eg faktisk å hoste opp, til stor glede for mine medlemmar. Grunnen til at eg har begynt å sjå på arkivet med litt andre auge er at eg har begynt å forske. Eller iallefall lure på ting (som om eg ikkje gjer dèt nok frå før). Eg legg merke til betenkelege ting om dei ulike fødselsdatoane. Kor merkelig er det ikkje for eksempel at alle som er fødd på ein viss dato i 1958 er døde? Den samme datoen, det samme året, i det samme fylket. Og på ein anna dato i 1914 er alle dei sju som var fødde framleis i live? Eg gir meg over. Desse mystiske oppdagingane har sjølvsagt ført til ein ekstrem forskingstrang. Det første eg gjorde, var å sjekke kor tjukke journalane på fødselsdatoane til meg og alle mine kjære. Det ser svært lovande ut, heldigvis. Men kvifor er det slik? Det er heilt unaturleg for meg at ein gjeng med hundreåringar skal vere friske og pigge, medan ein anna gjeng med 50-åringar skal stryke med. Er dette tilfeldig eller avheng alt som skjer i liva våre av kva dag vi vert fødde på? Eg blir mildt sagt nervøs. Ikkje det at eg har noko imot levande 100-åringar, altså. For all del! Hm. Dette er kanskje ikkje ei særlig bra utvikling. Mest sannsynleg er dette berre enno ei påminning på kor kjedelig det faktisk er å jobbe på akrivet. Og eit klart teikn på at eg bør omplasserast snarast.