Enda ein av diamantane bursdag, nemlig Mona! Det er ei stund sidan ho skreiv sin første kommentar her i skattekista, og Mona har enno ikkje fått den velkomsten ho fortener. Den tenkte eg å gi henne no, som eit bursdagskort sendt over verdsveven. Den aller første gongen eg var på Living, fekk eg rundtur av "Haien". Eg hadde vore på kontoret og skrive kontrakt, men skulle ikkje begynne før ei veke seinare. Eg hilste på dei fleste, huska ganske få fjes etterpå, og enda færre navn. Mona derimot, huska eg. Ho med den store, raude munnen, med fleire hundre tenner som smilte blidt og litt hyperaktivt ønska meg velkommen og syns det var kjempekjekt. Er dette mennesket ekte? -Tenkte eg, og lurte på korleis ho var til vanlig. Mona er slik til vanlig, men er alt utanom det vanlige likevel. Ho har ein utrulig energi (eit mysterium kvar den kjem frå), eit smil, ein dybde og ein humor som tek dei fleste med storm. Eg har sett tøffe ungjyplingar rødme og stamme etter eit minutts samtale med Mona, den mest hardbarka ungkar kan få gifteplanar på eit sekund. Ingen kan gå upåvirka frå eit møte med Mona. Ho kan drikke kven som helst under bordet, ho kan lytte, fortelle, trøste, grine, le i timesvis, er supermamma og sjørøvar på same tid. Mona har nemlig, til tross for sin elendige smak i menn, fått tre fantastisk vakre barn. Det er merkelig at ei som fint kunne vore mor mi, kan vere så lik meg i tankar og reaksjonsmønster, og i tillegg vere ein av mine aller kjæraste venner. Mona har svært mange gonger redda dagen min med sitt utrulige humør og merkverdige kommentarar. Veit du liker dårlig å snakke om "savn og triste ting", men eg må likevel få sei at eg savner deg veldig, MYH! Men, som kjent, eg kjem snart til Bergen på besøk! Ha ein strålande dag og hils masse til dei små!